Toen wij aan dezelfde tafel zaten
hebben wij elkaar herkend
en het trillen van de dingen begon
Je koele handen, zo ving je mij
en zo ving je mij: je ogen
Daarna zinderde alles twee jaren
een bloedhete zomer
maar het bleef stil
Toen moest het gebeuren, nu
Je gaf me een symbool van de liefde
(een roos met stekels)
en één kus
maar al het andere niet
En toen je was weggegaan
brak ik de roos af
en bewaarde alleen dat rode
helse ding in mijn hart
Elma van Kruijssen